ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο

Από  την «δημοκρατική» μεταπολίτευση και μετά η  περίεργη σε νόημα και ειρμό  αυτή λέξη  άρχισε να χρησιμοποιείται  όλο και περισσότερο   με στόχο να καταδείξει το είδος και την ποιότητα  των ανθρώπων, που κυριαρχούν  πρωτίστως  στο Δημόσιο βίο της χώρας. Στην με αύξουσα  γεωμετρική πρόοδο  χρησιμοποιούμενη μέσα στην κοινωνία  μας ,περίεργη  αυτή λέξη, χωράει  ο άνθρωπος  που μετέρχεται τα πάντα  , αρκεί να περνά αυτός καλά, με άλλα λόγια ο βολεμένος ,που κάνει τα πάντα για την δική του την  «ευημερία» ,ακόμη κι αν βλέπει τους άλλους να πεθαίνουν… αν μάλιστα σηκώσουν ανάστημα , φροντίζει να οδηγηθούν στο πυρ το εξώτερο….

Και επειδή στις παλαιότερες δεκαετίες  το όνειρο του Νεοέλληνα ήτανμια θέση  στο Δημόσιο , για να είναι αραχτός , να μη παράγει τίποτε
, περιμένοντας να πάρει σύνταξη , για να κάθεται στον απατηλό κόσμο , που του έφτιαξαν  οι κατά καιρούς μυσαροί πολιτικάντηδες, γι αυτό αναπτύχθηκε ολίγον κατ ολίγον αυτή η δηλητηριώδης  τσουκνίδα . Η σχέση είναι αμφίδρομη .Για να υπάρξουν λαμόγια  πρέπει να υπάρχουν κάποια άλλα λαμόγια της πολιτικής  που τους διόριζαν σε θέσεις δημοσίου   έναντι τυφλής υπακοής  αλλά  και  στυγνής συναλλαγής άγρας ψήφων. Εν ονόματι της «θρυλικής»Δημοκρατίας μας, γαρνιρισμένης από σοσιαλιστική ουτοπία, αλλά και άρωμα ψευτοδεξιών, (τι ωραία πρόσμειξη , ε;) οι υπουργοί διόριζαν , οι βουλευτές διόριζαν , χωρίς αξιοκρατία  όλα τα γνωστά κομματόσκυλα, που όντας χαραμοφάηδες  το μόνο που τους ενδιέφερε  ήταν ο αρρωστημένος συνδικαλισμός τους  και όλα τα άλλα  ας πάνε στο καλό και έχει ο Θεός… (θυμηθείτε την αποφώλια  εικόνα του ψευτο τσαμπουκά Φωτόπουλου από τον νευραλγικό χώρο της ΔΕΗ).
Έτσι δυστυχώς διαμορφώθηκε  το έκτρωμα  που λέγεται Δημόσιο, αφού σε αυτό εισχώρησαν  άνθρωποι χωρίς πρωτίστως  ήθος, άνθρωποι οσφυοκάμπτες ,  δουλικά υποτελείς στους κομματικά  εγκάθετους προϊσταμένους  τους. Υπάλληλοι  διπλοπρόσωποι  αλλά και ρουφιάνοι,  από τους οποίους υπέφεραν και  υποφέρουν  οι λίγοι  έντιμοι εναπομείναντες .Οι τελευταίοι θέλοντας να προσφέρουν   και να διαφυλάξουν το Δημόσιο συμφέρον  έβαζαν στήθος για να αποκρούσουν τα κακώς κείμενα  της Διαφθοράς ,της μίζας  και της συναλλαγής κάτω από το τραπέζι. Ως επιβράβευση για την σθεναρή και κρυστάλλινη  αυτή των θέση ,έπαιρναν δυσμενή  μετάθεση στις εσχατιές της Ελλάδος, δυστυχώς  πολλάκις πλαισιωμένη  και με ακατανόητη πειθαρχική αλλά και ποινική Δίωξη.
Τα λαμόγια ήταν εκείνα που  προωθούσαν  τους  ημετέρους  για να παίρνουν σημαντικά  δημόσια έργα με συνεχείς εκπτώσεις  στους μειοδοτικούς   διαγωνισμούς. Στην συνέχεια όμως οι ανατιμήσεις  έδιναν και έπαιρναν  προς δόξα του κυρίαρχου  λαού. Στα δημόσια Νοσοκομεία  η κατάσταση  ήταν και είναι ζοφερή , αφού τα λαμόγια τα έχουν κάνει μπάχαλο, κανείς δεν μιλά για τις εξόφθαλμες παρατυπίες  και παρανομίες,  οι κατά καιρούς  Διευθυντές δίνουν λόγο στον Υπουργό ή  στον βουλευτή  ,τους οποίους  και μόνο αυτούς θέλουν  να  ευχαριστήσουν, ως σύγχρονους καίσαρες ,  έστω κι αν το Νοσοκομείο παρουσιάζει  εφιαλτικές ελλείψεις. Είναι  ολοφάνερη  η εξάρτηση του Δημόσιου χώρου από το φαύλο πολιτικό μας σύστημα  με την ανίερη συναλλαγή   πολιτικών , που διορίζουν  αφειδώς  τους δικούς τους άχρηστούς  κομματικούς στρατούς. Λαμόγια στα χρόνια της κίβδηλης  Δημοκρατίας   παρεισέφρησαν και υπάρχουν  στα ΜΜΕ , υποταγμένων  στην ανάλγητη εξουσία, φαινόμενο  που απασχόλησε  ακόμη και πρόσφατα την ελληνική πραγματικότητα, όπου η ανάλγητη και αδίστακτη κυβερνητική   κλίκα θέλησε με νόμο να ποδηγετήσει  γι ακόμη μια φορά τον τύπο.  Δούρειοι ίπποι  στην  εξασφάλιση  τάχα ισονομίας , ισοπολιτείας, λαμόγια στην «διπλή ηθική»  της τάχα διαφάνειας  αλλά συνάμα θολής συγκάλυψης , αφού βλέπουμε ποιοί στοχοποιούνται  ενώ τόσοι και τόσοι απαλλάσσονται από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, την μιαρή Βουλή… Δεν το βλέπετε  άλλωστε , πως ενώ  τα στοιχεία βοούν σε βάρος τους τελικά η Βουλή αίρει  τις αμαρτίες  των(βλ. χαρακτηριστικά περίπτωση πρώην   υπουργού  Οικονομικών επί εποχής του τάχα εκσυγχρονιστικού Σημίτη, στην πραγματικότητα αρχιερέα της Διαπλοκής)  , μια με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών , μια με τις βραχείες παραγραφές  μια με τις περιβόητες εξεταστικές επιτροπές .
Το θέατρο του παραλόγου κορυφώνεται , όταν το σύστημα βγάζει τα λαμόγια στο «γυαλί» για να μιλήσουν για την τάχα ταπεινή  ζωή τους ,για τα καθαρά χέρια τους , για την σκευωρία εναντίον τους  από τους συνωμοτικά κινούμενους  αντιπάλους τους  κι ας πήγαν φυλακή.! Τώρα   το  σύστημα των λαμογιών , τους θέλει  να ενδύονται την  χλαμύδα του  τιμητή  και αθώου και να διεκδικούν αποκατάσταση, γιατί οι σύντροφοι τους έβαλαν φυλακή  .Λαμόγια  πρωτοστατούν και στο σκοτεινό τραπεζικό σύστημα ,  με το θανάσιμο εναγκαλισμό των κεφαλαιακών ελέγχων(capital controls) σε όποια αναφαινόμενη επιχειρηματικότητα  Ελλήνων, ζείδωρο μονοπάτι  για την ανάκαμψη  μέσα  στην οικονομική καταχνιά.

Λαμόγια  όμως και στον εν πολλοίς συμβιβασμένο κλήρο , που δεν έχει το θάρρος  να σταθεί , όπως ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι , όπως ο Μακαριστός  Χριστόδουλος στις εσχατιές της οικουμένης  που με τους διαπρύσιους  λόγους του ξυπνούσε από τον βαθύ λήθαργο  την καθεύδουσα,   ελληνική  κοινωνία .
Τα είπαμε όλα αυτά  για να φανεί ξεκάθαρα , πως τα λογής- λογής λαμόγια συνδέονται και διαπλέκονται μεταξύ τους από τον ένα τομέα στον άλλο  , γι αυτό και κυριαρχούν ακόμη …
Τα μνημόνια δεν ήλθαν από μόνα τους…Η ψεύτικη και διαβρωμένη δημοκρατία μας τα έφερε ,  και   φροντίζει ακόμη   γι αυτό .Με κάθε κόστος να μη πειραχθούν τα λαμόγια. Αλλιώς τι ζόρι  τραβούν  οι οθνείοι  κοσμοκράτορες να μας επιβάλλουν κι όλας να  πληρώσουμε τον Γεωργίου  για τις χθαμαλού επιπέδου  υπηρεσίες   του(!)  προς τον αξιοθρήνητο αυτό λαό; Αλλιώς την δόση δεν την βλέπουμε!Μήπως τελικά σε αυτή  την χώρα  οι περισσότεροι είναι λαμόγια ;! Μήπως γι αυτό δεν κουνιέται φύλο και οι Νεοέλληνες  το έχουν ρίξει στα μπάνια ; Όμως κακά τα ψέματα με όλα αυτά , το μέλλον υποτονθορύζει την δήωση μας! Παράλληλα  βέβαια η στάση μας προευτρεπίζει –προετοιμάζει τον όλεθρο Γιατί  σε αυτή την χώρα της «φαιδρής πορτοκαλέας», τα λαμόγια κυριαρχούν. Υπάρχει  άραγε σοβαρός αντίλογος σε όλα αυτά; Νομίζω , πως όχι!